klp.plPrzełomowym rokiem w jego karierze był 1949. Wówczas to razem z Januszem Warmińskim i „Grupą Młodych Aktorów” zorganizował warsztaty poświęcone głównie zgłębianie tajników metody Stanisławskiego. Środowisko to przekształciło się z czasem w Teatr Nowy. Działająca w Łodzi scena, która podobnie jak wszystkie inne po 1949 roku, zmuszona była do stosowania się do wymogów socrealizmu, oficjalnie zapoczątkowała swoją działalność czeską sztuką Brygada Szlifierza Karhana autorstwa Vaska Kani.
Po roku Dejmek porzucił aktorstwo i zajął się reżyserią. Szybko został wybrany dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Nowego. W 1951 roku miał miejsce jego reżyserki debiut – Poemat pedagogiczny Antoniego Makarenki. Zarządzana przez niego scena szybko zyskała przychylność władz ze względu na silne nacechowanie utworów ideologią socjalistyczną. Z czasem sam Dejmek, jak i inni pracownicy Teatru Nowego zaczęli się dystansować od polityki i PZPR.
Za wyraz sprzeciwu wobec komunistycznych władz można odczytywać adaptację Łaźni Włodzimierza Majakowskiego, jaką Dejmek wystawił w 1954 roku. Kolejne manifesty artystyczne reżysera miały miejsce już w czasie „odwilży”. Wówczas wystawił m.in. utwory Jerzego Andrzejewskiego.
Za największą zasługę Dejmka dla teatru uważa się jego upór w przybliżaniu publiczności osiągnięć dramatu staropolskiego. W 1958 roku zrealizował Żywot Józefa z pokolenia żydowskiego Mikołaja Reja. W jego teatrze grano również Nie-Boską komedię Zygmunta Krasińskiego. Dejmek zamiast sztuk współczesnych wolał realizować utwory Wyspiańskiego (m.in. Akropolis i Noc listopadowa). Wspólną cechą dramatów granych na deskach Teatru Nowego była aktualność tematyki, mimo że pochodziły one z zamierzchłych czasów i epok.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Dowiedz się więcej
Komentarze
artykuł / utwór: Kazimierz Dejmek
Dodaj komentarz (komentarz może pojawić się w serwisie z opóźnieniem)
Tagi: